Werving & Selectie in Duitsland

Duitse “bewerbung”, alle clichés toch weer waar.

We zijn in deze maanden betrokken bij de search van een aantal commerciële mensen voor de Duitse markt; key accountmanagers, maar ook inkopers en binnendienst medewerkers. Het valt niet alleen op hoe belangrijk daarbij de beheersing van de Duitse taal is (en hoe weinig eigenlijk wij als Nederlanders deze machtig zijn)  maar ook hoe waar de cliché’s blijken te zijn die we  van het Duitse bedrijfsleven verwachten. Hoewel, toch ook weer niet.

Keer op keer horen we nu in de nieuwsgeving hoe belangrijk Duitsland als handelspartner is, onze grotere broer in de industrie. Alle wegen en spoorwegen leiden immers naar onze buren. En die staan in de vakantie weer tot de nok toe vol met Duitse toeristen die massaal onze stranden opzoeken. Voor wat onze ervaringen betreft is het echter met de kennis van de Duitse cultuur, mores en gewoontes daar van ons Nederlanders ernstig gesteld. Oftewel, ook volgens de vele Duitse kandidaten die ik heb gesproken, snappen we er geen jota van. Nederlanders worden gezien als vlotte en amicale babbelaars zonder échte inhoudelijke boodschap. We “duzen” er op los terwijl de gemiddelde Oosterbuur er een half leven over doet om iemand, zeker bij een klant, met “jij” en “je” aan te spreken. In Duitsland doe je gründlich zaken. Dat bouw je op, nederig en geduldig, totdat je genoeg respect hebt verdiend en Ausdauer hebt laten zien dat je met de echte jongens aan tafel mag gaan zitten.

Wat ik dan ook voortdurend tegen kom zijn kandidaten die in Nederland al bijna fossiel zijn. Niet dat ik doel op leeftijd, al zijn het wel vaak mannen van middelbare leeftijd,  maar meer op het stoffige karakter van zulke mensen. Het type “debiteuren/crediteuren, zeg maar. Oranje overhemd en bruine stropdas in een pak dat voor winter én zomer goed gekleed blijft.

Maar schijn bedriegt. Dit is wel degelijk een uitstervend ras, ook, misschien wel vóóral, in Duitsland. Kijk maar eens op xing, de equivalent van de bij ons zo populaire LinkedIn. Dáár zie je ze, de kundige, goed opgeleide vertegenwoordigers van het nieuwe Duitse elan. Een generatie “nachbarn” die blijkbaar het collectieve schuldbesef van de naoorlogse generatie van zich af heeft geschud en nu zelfverzekerder dan ooit een Europäische carriere tegemoet gaat, zij het dan met nog met die foute, iets te vlotte bril op hun neus.

Frans Hoekman